Η Ευρωζώνη καταρρέει...

Το ημερολόγιο ενός Ινδιάνου...

ΜΕΡΑ 1η (Ελλάδα)
Είναι νύχτα. Χάσαμε την κόρη του αρχηγού. Την έψαχνε όλο το χωριό. Τελικά την βρήκαμε μέσα στο δάσος. Για τιμωρία, την γά...σε όλο το χωριό.
ΜΕΡΑ 2η (Κύπρος)
Είναι νύχτα. Χάσαμε την κόρη του μάγου. Την έψαχνε όλο το χωριό. Τελικά την βρήκαμε μέσα σε μια σπηλιά. Για τιμωρία, την γά...σε όλο το χωριό.

ΜΕΡΑ 3η (Ιταλία)
Είναι νύχτα. Χάθηκα. Φοβάμαι...

Κάθε μέρα «χάνεται» και κάποιος από το χωριό και μετά το χωριό τον… «τιμωρεί».
Γιατί χάνεται αναρωτήθηκε κανείς;
Στο τέλος όοοοοολο το χωριό θα είναι χαμένο και… ας πούμε… «τιμωρημένο».

Η Ευρώπη διαχωρισμένη σε πιστωτές και οφειλέτες δεν έχει ΟΥΤΕ ΠΑΡΟΝ, ούτε ΚΑΝΕΝΑ ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΜΕΛΛΟΝ. 
Αυτό το μοντέλο δεν υπάρχει περίπτωση να λειτουργήσει. 
Η ελληνική περίπτωση θα γίνει σύντομα
ιταλική και ισπανική περίπτωση. Η αλλαγή πολιτικής της ΕΚΤ είναι εξαιρετικά καθυστερημένη, επιβεβλημένη και προδιαγεγραμμένη.

Όταν τα μακροπρόθεσμα επιτόκια έγιναν απαγορευτικά για τις χώρες της περιφέρειας, εκείνες στράφηκαν στα βραχυπρόθεσμα για να μπορέσουν να εξυπηρετήσουν το χρέος τους, αφού οι γερμανικές αγκυλώσεις δεν επέτρεπαν άλλη προσέγγιση της πραγματικότητας. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την μείωση της μέσης διάρκειας τους χρέους της περιφέρειας κάτι που αυξάνει τα ρίσκα αναχρηματοδότησης.

Οι ωριμάνσεις του Ιταλικού και του Ισπανικού χρέους και οι προθεσμίες πληρωμής όπως απεικονιζόταν το ’14 είναι κατά πολύ επιβαρυμένες από αυτές της απεικόνισης του 2012 και οι αλλαγές στις προθεσμίες πληρωμής είναι τεράστιες. Αυτό το σημείο είναι πλέον οριακό και η χρεο-χιονοστιβάδα που μεγάλωσε είναι έτοιμη να θάψει τα πάντα.

Για τη Ιταλία οι ωριμάνσεις...
Για το ΄14 από 124 δις έφτασαν τα 249 δις (+125)
Για το ’15 από 140,9 δις έφτασαν πάλι τα… 249 δις (+128)
Για το ΄16 από 82,5 δις έφτασαν πάλι τα… 164 δις (+82)
Για το ΄17 από 87,7 δις έφτασαν πάλι τα… 190 δις (+103)
Για το ΄18 από 63 δις έφτασαν πάλι τα… 127 δις (+64)
Για το ΄19 από 89,7 δις έφτασαν πάλι τα… 116 δις (+26)
Για το ΄20 από 73,8 δις έφτασαν πάλι τα… 94 δις (+22)

Αυτά δεν αφορούν τους τόκους… οι οποίοι είναι άλλα 300 δις για την ίδια περίοδο…
Αυτά δεν αφορούν την αναχρηματοδότηση των ελλειμμάτων της που είναι άλλα 70 δις ετησίως.

Για την Ισπανία οι ωριμάνσεις...
Για το ΄14 από 76,5 δις έφτασαν τα 102 δις (+25,5)
Για το ’15 από 46,8 δις έφτασαν πάλι τα… 129,5 δις (+83)
Για το ΄16 από 46,5 δις έφτασαν πάλι τα… 100 δις (+53,5)
Για το ΄17 από 34,2 δις έφτασαν πάλι τα… 76 δις (+42)
Για το ΄18 από 17,3 δις έφτασαν πάλι τα… 68 δις (+51)
Για το ΄19 από 32,4 δις έφτασαν πάλι τα… 60 δις (+27,6)
Για το ΄20 από 34,3 δις έφτασαν πάλι τα… 42 δις (+7,7)
Συν 145 δις για τόκους, αλλά και ελλείμματα των 60 δις ετησίως αν διατηρηθούν στα σημερινά επίπεδα.

Ακολουθήθηκε μία πολιτική στην ΕΕ συνολικά καθ’ υπαγόρευση της Γερμανίας και μέχρι τώρα παραμένει η ίδια, δεν λέει να αλλάξει.

Μία, μόνο μία, ερώτηση προς τον κ Moscovici στις Βρυξέλλες που "έχει πυξίδα τους κανόνες":
Αυτά τα χρέη…

• με την μέση διάρκεια λήξης σχεδόν στην πενταετία,
• με τις πληρωμές χρέους να έχουν έρθει τόσο κοντά,
• επιβαρυμένες και από την μείωση της διάρκειας λήξεων του πυρήνα, για το σύνολο της ΕΕ,
• με τις χρηματοδοτικές ανάγκες των χωρών να ξεπερνούν το 20% του ΑΕΠ τους,
• ένα ΑΕΠ που δεν λέει να ανέβει,
• σε μία ΕΕ αδύναμη να προσελκύσει επενδυτές,
• μία ΕΕ με έντονη την απώλεια της ανταγωνιστικότητας,
• σε συνθήκες αποπληθωρισμού,
• σε χώρες που εφαρμόζουν πολιτικές λιτότητας,
• με την υφιστάμενη σφιχτή νομισματική πολιτική…

είναι βιώσιμα;

Πηγή kalithanos